بیرینگ چیست؟ 

بیرینگ (Bearing) بیرینگ به معنای حمل کردن است که از فعل "bear" به وجود آمده است. در این زمینه به دستگاه ها و ماشین آلاتی اشاره دارد که دارای اجزایی هستند که حرکت دورانی دارند. بیرینگ ها در این دستگاه ها برای تثبیت و کنترل موقعیت اجزا و همچنین حمایت و نگهداری از بارها استفاده می شوند. به تبع این کاربردها، انواع مختلفی از بیرینگ ها با تنوع گوناگونی تولید می شوند. تاریخچه بیرینگ ها به دوران باستان بازمی گردد، زمانی که از المان های چوبی به عنوان بیرینگ های غلتشی برای اجسام دورانی استفاده می شد. با اختراع چرخ، نیاز به سیستم های بهینه تر برای حمل و نقل اجسام دورانی وجود داشته و این نیاز منجر به توسعه بیرینگ های پیشرفته تر شد. اولین اختراع مدرن بیرینگ به فیلیپ واقان، یک مخترع انگلیسی، نسبت داده می شود. او در سال 1794 اولین طرح بال بیرینگ را ارائه داد. این طرح شامل ساچمه هایی بود که در شیاری در محور مونتاژ می شدند A به اجازای دورانی اجازه حرکت می دادند. بیرینگ ها نقش مهمی در انقلاب صنعتی ایفا کردند. آنها باعث بهبود عملکرد دستگاه ها و ماشین آلات صنعتی شده و موجب افزایش کارایی آنها شد. به عنوان مثال، استفاده از بیرینگ ها در نگه داشتن چرخ ها و محورها باعث کاهش اصطکاک شده و امکان حرکت طولانی تر با تلاش کمتر را مهیا می کند. از ابتدا، بیرینگ ها از مواد مختلفی مانند چوب، برنز و سرامیک ساخته می شدند. اما با پیشرفت تکنولوژی، از موادی مانند استیل، شیشه، یاقوت کبود، فلزات مختلف و حتی پلاستیک برای ساخت بیرینگ ها استفاده می شود. به طور مثال، سازندگان ساعت های دقیق از بیرینگ های ساده ساخته شده از یاقوت کبود استفاده می کنند تا با کاهش اصطکاک، دقت بیشتری در نگه داشتن زمان را به ساعت ها اعطا کنند. اولین ثبت اختراع بیرینگ های شعاعی به تاریخ 5 آگوست 1869برمی گردد که به جولز شوراری، یک تعمیرکار دوچرخه پاریسی، نسبت داده می شود. او این بیرینگ ها را برای دوچرخه ها طراحی کرده و آنها را در رقابت های دوچرخه سواری پاریس-روان استفاده کرده است. سن وینکوست (Sven Wingsuit) طراحی تنظیم مدرن بیرینگ ها را به وجود آورد و طرح بال بیرینگ خود تنظیم مدرن را در سال 1907 ارائه داد. او با این طرح موفق به اختراع شماره 25406 شد که تاثیرات قابل توجهی در توسعه این فناوری داشت.